هزاره‌ها در تاریخ معاصر افغانستان از نبود رهبر رنج می‌بردند. زیرا از روزگاری ‌که عبدالرحمان خان هزاره‌ها را تار و مار کرد؛ هزاره‌ها دیگر به وحدت و یکپارچگی فرهنگی-قومی نرسیدند. وحدت فرهنگی-قومی به هزاره‌ها به نوستالژیا و حسرت تبدیل شده ‌بود؛ تا هنوز این نوستالژیا و حسرت به ‌نوعی از نظر روان‌شناختی بین هزاره‌ها مطرح … ادامه خواندن سیاست‌مداران نسل دوم هزاره دچار توهم رهبری و شکست در کار جمعی